Borują Kościelna - wieś położona ok. 5 km na południe od Nowego Tomyśla. Teren dzisiejszej wsi był od XVI wieku własnością rodziny Hammerów. Liczba mieszkańców znacznie wzrosła w okresie kolonizacji olęderskiej. Nazwa wsi z tamtego okresu to Borujskie Stare Olędry. Wśród mieszkańców dominowała ludność narodowości niemieckiej.

W kronice kościelnej zapisano: „Tworzenie kościelnej gminy w Borui rozpoczęto w 1775r., kiedy to zaczęto budować zbór. Budowę zakończono w 1777r. Kościół poświęcił pastor Niksch z Wolsztyna. Wieżę kościelną dobudowano w roku 1900. W 1936 r. zawisły na niej dwa dzwony. Pierwsze fotografie w kronice parafialnej założonej w 1840 roku są z tej właśnie uroczystości. Po drugiej wojnie światowej zbór poewangelicki stał się świątynią katolicką, przy której w 1948 r. utworzono parafię p.w. Św. Wojciecha.

W 1969 roku uczniowie z Borui Kościelnej otrzymali nowy budynek szkoły podstawowej. 13 września 1976 r. otwarto wspólnym wysiłkiem budowany wiejski dom kultury a w 2002 roku, także w nowym obiekcie, rozpoczęli naukę gimnazjaliści.

Centrum wsi ma wyjątkową wśród osad olęderskich zwartą zabudowę, skupioną wokół placu kościelnego i głównej ulicy.

W okolicy kościoła rosną okazałe drzewa: dąb o obwodzie 470 cm i lipa o obwodzie 330 cm. W latach 1996-1997 na cmentarzu parafialnym wzniesiono kaplicę przedpogrzebową wg projektu mgr inż. Piotra Brychcego z Nowego Tomyśla.
Przy szosie do Nowego Tomyśla stoi drewniany wiatrak koźlak z 1755 r.
Bibliografia:
1. M. Warszta: Zarys dziejów kościoła św. Wojciecha w Borui Kościelnej
2. Kronika Parafii p.w. Św. Wojciecha w Borui Kościelnej 1948-1997
3. Kronika Publicznej Szkoły Podstawowej w Borui Kościelnej 1945-1977
4. E. Korek: Borują Kościelna od wieku XVII do roku 1966 (praca dyplomowa)