Z albumu Marii Górniaczyk
Siostry Służebniczki z małą pacjentką w pawilonie dla zakaźnie chorych
"Siostry Służebniczki rozpoczęły swoją działalność w Nowym Tomyślu, podejmując po dotąd tam pracujących ewangelickich siostrach Diakoniskach, obowiązki w nowotomyskim szpitalu. 23 października 1919 roku Przełożona Generalna M. Borgia Płaczek przywiozła do Nowego Tomyśla siostrę Germanę Poprawę - pierwszą przełożoną oraz siostrę Krescencję Zarembę - pielęgniarkę. Pierwsze chwile były dla sióstr bardzo trudne: byłyśmy dwie biedne sieroty i cały dom pełen pracy. Siostra przełożona gotowała, a siostra Krescencja posługiwała chorym, robiła opatrunki i sprzątała pokoje – zapisały w kronice domu. Po krótkim czasie wspólnota sióstr powiększyła się. Dojechała siostra Joanna, która podjęła obowiązki kucharki i siostra Leokadia do pielęgnacji chorych. (...)Do nowotomyskiego szpitala przybywało coraz więcej chorych. Dostrzegając tę sytuację Matka Generalna skierowała do Nowego Tomyśla kolejne siostry - siostrę Brunonę oraz siostrę Witosławę - które wsparły zespół sali operacyjnej i ofiarnie pełniły posługę pielęgniarską. 1 kwietnia 1921 roku nominację na przełożoną nowotomyskiej wspólnoty otrzymała siostra Krescencja, a dotychczas pełniąca tę funkcję siostra Germana wyjechała na inną placówkę.(...) Do wybuchu II wojny światowej siostry wytrwale i z wielkim zaangażowaniem wypełniały swoją misję. "
(Lucyna Kończal-Gnap, Aleksandra Tabaczyńska:"95 lat posługi Sióstr Służebniczek Niepokoalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny", "Przegląd Nowotomyski", 2014 nr 3)