Nowotomyska Galeria Internetowa

Jak łatwo przychodzi IPNowi "likwidacja" ludzi.
Edmund Ślósarski, ponieważ, był członkiem PZPR, miałby zostać pozbawiony prawa do posiadania swojej ulicy w mieście, które tak ukochał i żył jego życiem.
Człowiek, który zrobiłby dla swego wybranego miasta wszystko, a przede wszystkim zapewnił jego mieszkańcom godne warunki mieszkaniowe, dzięki wielkiej idei swojego życia - spółdzielczości mieszkaniowej, której był inicjatorem, miałby zostać wyrzucony ze spisu ulic Nowego Tomyśla w ramach dekomunizacji?
A może mieszkańcy Nowego Tomyśla powinni poprosić przedstawicieli IPN, by ci najpierw na swojej stronie najpierw nauczyli się poprawnie pisać nazwisko Ślósarski (bo nazwiska nie podlegają ortografii). Chyba, że jeżdżą na wycieczki integracyjne do Kurnika k/ Poznania...
W poniższym tekście zabrakło informacji o Spółdzielni Mieszkaniowej, Najlepiej wszystko robić po połowie...
Zresztą przeczytajcie sobie tekst IPN sami.
A potem odpowiedzcie sobie na pytanie: Po co komu taki IPN. Bo po co są mieszkania - wszyscy bardzo dobrze wiedzą...
Poniżej cytat ze strony IPN - może długi, ale warto przeczytać.

"Nazwy do zmiany
ul. Ślusarskiego Floriana

W ocenie Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nazwa powyższa powinna zostać zmieniona jako wypełniająca normę art. 1 Ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (Dz.U. RP z 2016 r. poz. 744).

Florian Ślusarski ( 1905–1969) – lokalny działacz partyjny w Nowym Tomyślu, członek PPR i PZPR, przewodniczący PRN, przewodniczący POP przy PZGS w Nowym Tomyślu

Urodził się 3 marca 1903 r. we wsi Ostrowite, pow. gnieźnieński, jako syn Jadwigi i Edmunda. Ukończył szkołę powszechną i dwuletnią dokształcającą. W 1919 r. wstąpił do 70 Pułku Piechoty w Ostrowie Wielkopolskim. Pracował jako zawodowy wojskowy do lutego 1939 r., kiedy to został przeniesiony do rezerwy w stopniu starszego sierżanta. Do września 1939 r. pracował jako urzędnik w Nowogródku.

Okres okupacji niemieckiej spędził w Skarżysku Kamiennej, gdzie pracował jako robotnik maszynowy w Fabryce Metalowej. Po zakończeniu działań wojennych przez krótki okres pracował w Państwowej Fabryce Amunicji jako zastępca kierownika.

W 1945 r. został przeniesiony do Szczecina na stanowisko kierownika w Zarządzie Miejskim Biuro Meldunkowe. Jeszcze w tym samym roku otrzymał przydział na stanowisko Zastępcy Komendanta Rejonowej Komendy Uzupełnień w Nowym Tomyślu, które zajmował do 1948 r., kiedy to został przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika. Od 1946 r. był aktywnym działaczem PPR a następnie PZPR.

Po zakończeniu kariery wojskowej, otrzymał stanowisko kierownika transportu w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni. W nowym miejscu pracy kierował Podstawową Organizacją Partyjną przy PZGS.

W 1952 r. awansował na stanowisko prezesa PZGS. Jednocześnie był przewodniczącym Powiatowej Rady Narodowej oraz przewodniczącym Powiatowego Zarządu Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej."